Vergane glorie in Marienburg.
<< week terug
<< terug
naar overzicht >> week verder
>>
Maandag 4 maart, Paramaribo, Suriname
Om te voorkomen dat ik doelloos in de stad van het kastje naar de muur wordt gestuurd, bel ik eerst een paar motorzaken. Ik kom uit bij een importeur van yamaha bromfietsen. Die geeft me het nummer van een motormonteur. John Hewit heet de man. En ik maak een afspraak voor morgenmiddag 12 uur. Voor de zekerheid spreek ik met een andere monteur ’s avonds af, het blijft Suriname. Verder vandaag de opmaak van Ingrid haar stageverslag gedaan en het verslag op mijn internetpagina gezet, want het doormailen gaat erg slecht, omdat het internet zo traag is. Ingrid heeft vandaag te horen gekregen dat ze donderdag weggaan naar het binnenland. Ze gaat naar Apoera wat in het binnenland boven Nieuw-Nickerie ligt, ze gaat samen met Lonneke en Maaike. De andere studenten gaan op andere plaatsen ook ver het binnenland in.
Dinsdag 5 maart, Paramaribo, Suriname
Om half negen word ik geroepen. Er is bezoek voor me, het is de monteur. Drieëneenhalf uur te vroeg. Blijkt dat ik het verkeerd begrepen had, we gaan aan de gang. Alleen heb geen accu om alles door te meten. John gaat zijn eigen motor halen en dan gebruiken we zijn accu. Na een uurtje komt hij aan op een mooie honda transalp uit ’89. We zetten de accu over en de elektrische starter die werkt. Die is dus niet kapot, nu is het de vraag of de motor de accu nog wel oplaad, het ziet er naar uit van wel maar we kunnen het niet met zekerheid bepalen. John neemt mijn accu mee naar huis waar hij hem verder oplaadt, en komt vanavond na zes uur terug. Ik sleutel verder nog wat aan de motor. Als ’s avonds John komt sluit ik de accu verkeerd aan waardoor hij kortsluiting maakt. Niks ernstig alleen een zekering kapot. Maar de accu is wel weer te leeg om te starten we duwen de motor aan. En meten of de motor de accu oplaadt en inderdaad wordt de accu langzaam opgeladen, maar het gaat erg langzaam. De accu heeft waarschijnlijk een flinke klap gehad door het waterfietsen in Brits Guyana. John gaat hem nog één keer opladen en dan kijken we of hij nog goed is of er een nieuwe moet komen. Het droogblazen met lucht wat ik zondag gedaan heb heeft de kortsluiting verholpen, en eigenlijk heb ik nu de monteur niet nodig, maar het is wel handig dat hij de accu op kan laden dus spreek ik voor morgenochtend weer met hem af. De schade valt dus wel mee, waarschijnlijk gaat het me alleen een nieuwe accu kosten en een paar zekeringen en bolletjes die de waterpartij in Brits Guyana niet hebben overleeft. Ik maak de motor verder rijklaar voor morgen, want ik wil met Ingrid nog een dagje toeren. Verder 's avonds de dames geholpen met hun stageverslagen.
Woensdag 6 maart,
Paramaribo Suriname
Km 106,7 Totaal Km 4288,4
’s Ochtends komt John met de accu we meten hem op en proberen te starten maar de starter slaat één keer over en weigert dan dienst. We meten de accu op en zien dat hij nu al veel kracht heeft verloren. Mijn geduld is op met deze accu en we rijden naar de stad waar we een nieuwe motoraccu kopen. Omdat John hier vaak spullen koopt krijgen we nog een flinke korting ook, en hij wordt goed vol met accuzuur geleverd. Met de nieuwe accu slaat de motor bij de eerste poging aan en hij laadt ook goed op. Maar om dit te testen gaan we maar een leuk rondje rijden vandaag. Samen met Ingrid gaan we op pad, we willen naar de overkant van de Suriname rivier naar Alkmaar, Marienburg en Nieuw Amsterdam. We gaan op weg, maar de verkeersborden hier zijn nog aangepast op de nieuwe situatie met de Wijdenbosch brug. Alle borden sturen je nog naar de oude veerboot, die gezonken in de rivier ligt en omdat er nu een brug is ook niet vervangen of geborgen wordt terwijl hij eigenlijk midden in de vaargeul ligt. Na deze kleine de-tour door het centrum komen we bij de brug uit. Helaas kunnen we niet stoppen bovenop de brug omdat er auto’ s achter ons rijden. We rijden eerst 30 km richting Albina en slaan dan af naar Alkmaar een klein dorpje aan de commewijne rivier. Het land hier is opgedeeld in plantages, en worden bevloeid door een systeem van kanalen en sluizen. Deze zijn gebouwd door de Hollanders in de koloniale tijd en worden nog steeds gebruikt. In Alkmaar stoppen we even om wat te drinken, en rijden door naar Marienburg. Marienburg is ook een oude plantage, waar suiker van suikerriet werd gemaakt tot 1980 toen de fabriek gesloten. De fabriek ziet er nu verlaten verroest en verrot uit. We zetten de motor in de schaduw en vragen aan de portier of we over het fabrieksterrein mogen lopen. “Dat is goed maar pas op voor de bijen” als we richting de fabriek lopen komen twee mannen tegen die ons ook nog voor de bijen waarschuwen. Martijn en Rob zijn hier ingister op de fiets geweest, en Martijn is hier gestoken door een bij. Dus we zijn heel voorzichting. Er vliegen echt honderden bijen, maar ze blijven tot nu toe op afstand. We hadden beter onze helmen op kunnen houden wat een oude troep hier. We lopen langs de oude verwarmingketels, en lopen dan door de fabriek heen waar stoommachine naast electrische machines gebruikt werden. Op de stoommachines staat Amsterdam Werkspoor 1900 en bepaalde stoppenkasten komen uit 1980. Tegen de heldere blauwe lucht en het veel groen van de omgeving geeft al dat verroeste staal een grappig contrast. Na een halfuurtje hebben we het wel weer gezien en vertrekken richting Nieuw Amsterdam waar net als fort Zeelandia in Paramaribo, ook een verdedigings fort staat. Alleen is er van fort Nieuw Amsterdam helemaal niets meer over behalve een paar kannonen. We lopen een rondje en gaan langs de Suriname rivier terug richting Paramaribo en over de Wijdenbosch brug terug naar het centrum. Ik moet nog even langs het centrum om nog wat onderdelen te kopen voor de motor. Bij een ijzerwaren zaak koop ik een paar schroefjes die ik onderweg naar Suriname verloren ben, en een paar bolletjes die ik nog moet vervangen . Terug bij het ziekenhuis sleutel ik nog wat aan de motor. ’s Avonds gaan we eten aan de waterkant en bij de Jam sessie in de Waag kijken waar Frank gaat optreden. Omdat Lonneke jarig is als ze in het binnenland is wordt ze hier alvast vanavond gefeliciteerd door iedereen en krijgt ze wat kadootjes. Het wordt een gezellige avond. Het is ook de laatste avond voordat Lonneke en Ingrid naar het binnenland gaan.
Donderdag 7 maart, Paramaribo Suriname
Km 14,2 Totaal Km 4302,6
Half vijf is Ingrid er al uit, en half zes gaan de dames met de taxi naar het centrum waar ze de eerste bus naar Nieuw Nickerie nemen, waar ze dan later inde ochtend met de boot naar Apoera gaan. Het afscheid nemen is niet leuk en het zal zeker twee maanden duren voordat we elkaar weer zien....
Voor mij wordt het ook weer tijd om verder te gaan. Aangezien ik nog het een
en ander moet regelen en ik niet in het weekend in Frans Guyane wil zitten, dan
is er namelijk niets te doen alle bezienswaardigheden gesloten, besluit ik
maandagochtend vroeg te vertrekken. Ik duik eerst weer even het bed in....
Ik heb gister de Franse Ambassade gebeld, die vertelde mij dat een schade
verzekering verplicht is voor de motor in Frans Guyane. Aangezien Frans Guyane
een oude kolonie van Frankrijk is, en nog steeds onder Frans bestuur valt, moet
ik in theorie met mijn schade verzekering van Nederland kunnen rijden want die
is in de hele Europese Unie geldig. De praktijk wijst anders uit en ik een
aparte verzekering voor Frans Guyane moet afsluiten, volgens de telefoniste van
de Ambassade.
Ik ben om elf uur bij de grootste verzekeraar van Suriname “Assuria” de
kunnen me niet helpen, en andere verzekeraar ook niet. Dan maar even bij de
Ambassade langs, waar ik te horen krijg dat ik WEL met mijn Nederlandse
verzekering het land in mag, lekker duidelijk!!!
Ik heb al mijn papieren bij me dus hoop ik het nu meteen te regelen. Maar ik heb
mijn verzekeringspas van dit jaar niet wel die van vorig jaar. Ik leg uit dat ik
al was vertrokken voordat de nieuwe van 2002 met de post is gekomen.
De dame verteld me dat ze toch echt het pasje moet zien. Ik leg nog een keer uit
dat ik die niet zomaar kan gaan halen, en de post duurt zeker een maand. Helaas,
geen uitzonderingen.
Ik vertel haar dat ik de papieren wel door laat faxen uit Nederland en
morgenochtend terug kom. Ik besluit maar meteen naar huis te bellen omdat ik nog
een paar zaken moet regelen. ’s Middags haal een paar telefoonkaarten bij de
supermarkt en bel naar mijn ouders. Erg leuk om mijn ouders en zusje weer te
horen. Voordat ik bijgepraat ben is de eerste kaart al op. Met de tweede
telefoonkaart leg ik de situatie uit en de papieren worden vanavond door gefaxd
naar de Franse Ambassade.
’s Middags gaan Rob en Martijn naar de luchthaven waar ze in het begin van de
avond naar Amsterdam vliegen. Minona de vriendin van Hans en de familie van
Maaike gaan allemaal met dezelfde vlucht. Rob en Martijn nemen wat spullen voor
me mee naar Nederland. Alles wat ik vanaf Venezuela niet heb gebruikt gaat
terug, verder wat gereedschap en onderdelen die ik denk ik (hoop ik) niet nodig
heb. Zo ben ik iets lichter en dat rijdt een stuk beter. Met de gene die nog in
de zusterflat wonen zwaaien we Rob, Martijn en Minona uit. Het dunt aardig uit
zo. Morgen gaan Hans, Marleen en Alies ook naar het binnenland voor hun stage.
En dan blijven alleen Lydia en ik over. Lydia is een verpleegster uit Nederland
die hier een jaar gaat werken.
Vrijdag 8 maart, Paramaribo Suriname
Km 14,9 Totaal
Km 4317,5
Vanochtend zijn Hans, Marleen, Alies en Hannah vertrokken naar het binnenland, ik heb ze even uitgezwaaid, en zal vanmiddag hun opdrachten van de copy-shop naar hun begeleider brengen. Om elf uur sta ik weer bij de Franse Ambassade waar de fax vanuit Nederland is aangekomen maar het is niet voldoende en ze vertellen me dat ik het beste naar de grens zelf kan gaan en het daar met de fax proberen maar ze kunnen niet garanderen of ik er dan zal komen. Omdat de faxen vrij onduidelijk zijn bel ik ’s middags nog even naar Nederland en vraag of de papieren uitvergroot kunnen worden doorgestuurd naar het ziekenhuis. Verder ben een beetje mijn reisverslag aan het bijhouden en loop om drie uur langs de fax van het ziekenhuis. De faxruimte gaat pas maandagochtend weer open en ik vraag of het mogelijk is of ik morgen even kan kijken. De directeur van het ziekenhuis regelt dat ik morgen met een portier die een sleutel heeft even kan kijken.
Zaterdag 9 maart, Paramaribo Suriname
Km 13,8 Totaal
Km 4331,3
’s Morgens met de portier de fax opgehaald. En daarna naar de stad nog even wat inkopen doen. En daarna lekker zwemmen bij het Krasnapolski hotel. Frank en Lydia zijn er ook verder zie ik wat andere stagelopers uit Nederland. Ja als er iets gratis is ( in dit geval het zwemmen ) zijn wij Hollanders er ook als de kippen bij. We blijven tot half zes in het hotel en ik ga dan richting het ziekenhuis, waar ik de rest van de avond met mijn reisverslag bezig ben.
Zondag 10 maart, Paramaribo Suriname
Vandaag nog wat inkopen bij de Chinese Supermarkt gedaan. Nieuw wekkertje, horloge, en zonnebril gekocht. Verder alle papieren voor de reis naar Brazilie uitgezocht.. 's Avonds met Frank en Lydia gezellig op de veranda gezeten, biertje erbij je kent het wel. Ik ga dinsdagmorgen weg, want dan kan ik morgen nog even al mijn foto' s op een cd tje laten branden en mijn reisverslag op mijn internetpagina zetten. Want richting Brazilie zal ik wel weinig internetcafeetjes tegenkomen.
Vergane glorie in Marienburg.
Fort Amsterdam.
<< week terug << overzicht bovenkantpagina >> week verder >>