Onderweg naar Galibi.
<< week terug << terug naar overzicht >> week verder >>
Maandag 25 februari, Galibi Nationaal Park, Suriname
Na ons nachtelijk avontuurtje even uitgeslapen. Behalve de schildpadden is hier verder weinig te beleven. We gaan nog wat zwemmen en maken een lange strandwandeling en zien veel sporen van de schildpadden, die veel op de sporen lijken die tractorbanden maken. Verder hangen we wat rond in de hangmat en ik ben veel aan het lezen. De ouders van Maaike hebben wat Nederlandse tijdschriften mee, en ik ben Papillon voor de tweede keer aan het lezen. Een interessant boek omdat het zich hier in de omgeving afspeelt. De schoonmaakster van het huisje waar we gister gegeten hebben is niet echt blij met ons omdat we de afwas voor vandaag hadden laten staan. Er komen nieuwe gasten vandaag en het was niet de bedoeling dat wij daar ook zouden komen. Na geholpen te hebben met schoonmaken eten we die avond maar in ons eigen huisje. Na een klein potje kaarten gaan we later die avond zelf op pad op schildpadden zoektocht. We lopen dezelfde richting als gisteren op en komen na een kwartiertje de eerste schildpad al tegen. Hij heeft net zijn eieren gelegd en is bezig zijn nest te begraven, op een afstandje wachten wij totdat hij terug gaat naar de zee. Het hele proces duurt ongeveer een uurtje en de schildpad neemt er flink de tijd voor. Het is een mooi gezicht om het beestje terug de zee in te zien kruipen. Hierna willen de meeste wel weer terug, maar ik heb nog wel zin om even verder te kijken. en loop samen met Rob en Martijn nog een half uur verder en zien al snel nog twee schildpadden die aan het nesten zijn. Even verder zien we er eentje net het strand op kruipen. Weer even verder is er nog één aan het nesten, dit is ook de grootste die we tot nu toe gezien hebben en schat hem op één meter vijftig, echt een kolossaal beest. Op de terugweg komen we nog twee schildpadden tegen die net uit het water kruipen. Het was echt de moeite om nog even verder te lopen, vooral omdat het een heldere nacht is en de bijna volle maan veel licht geeft.
Dinsdag 26 februari, Paramaribo, Suriname
Om tien uur komt de boot om ons naar het indianen dorpje ChristianKondre te brengen. We varen een heel andere route als op de heenreis waarschijnlijk omdat het nu eb is en er veel zandbanken zijn drooggevallen. We varen een heel stuk de Atlantische oceaan op en gaan dan aan de kant van Frans Guyane de Marowijne rivier op, en steken dan over naar de Surinaamse kant, waar we rond twaalf uur bij het indianen dorpje zijn. Erg liggen veel gekleurde visserbootjes op het strand, maar verder is hier ook weinig te beleven. De dames vermaken zich bij een huisje waar kettinkjes kunnen worden gekocht. Er is hier een barretje ik laat me een koude frisdrank lekker smaken. Van een paar andere stagelopers hebben we gehoord dat er hier zandvlooien zijn, die hun eitjes in de huid leggen die dan operatief verwijdert moeten worden, wil je geen lopend vlooiencircus worden. Ik hou dus mijn schoenen aan. Na een klein uurtje hier te zijn geweest gaan we weer verder. Om twee uur zijn we weer bij Albina, waar we net voor een hoosbui kunnen schuilen bij het hutje van de Stinasu. Ik ga even kijken hoe laat de veerboot naar Frans Guyana vertrekt, omdat ik volgende week toch die kant op ga. Na wat rondvragen kom ik bij de veerboot aan, en daar kunnen ze me wel vertellen hoe laat de boot gaat, maar niet hoeveel het kost. Want er gaan eigelijk alleen maar passagiers of auto’s mee, een motor dat gebeurd niet vaak. Om drie uur komt ons busje naar Paramaribo waar we tegen zes uur aankomen.
Woensdag 27 februari, Paramaribo Suriname
Km 14,8
Totaal Km 3823,4
Morgen gaan we naar het Browsberg Nationaal Park aan het Brokopondo stuwmeer (van Blommestein stuwmeer) We hebben daar ook via de Stinasu een huisje gehuurd voor twee nachten. Dan komen we zondag weer terug en Ingrid die gaat dan die maandag naar het binnenland om daar de laatste maand stage te lopen bij een medische zending post. Maar ze heeft daar vandaag nog een vergadering over dus dat horen we wel. Verder heb ik vandaag aan mijn motor gesleuteld waarvan veel elektronica nog steeds kortsluiting maakt. Ik denk dat het beter is als ik vanmiddag maar even naar de stad ga om wat inlichtingen te vragen waar ik onderdelen te krijgen. Via mijn oproep op het internet heb ik wat aanwijzingen gekregen hoe ik het beste de motor kan maken. Met een volle accu even doormeten welke onderdelen wel werken en welke niet. Dan weet ik in ieder gevel wat er stuk is. Aangezien we morgen op de motor naar Brownsberg gaan kunnen we ook meteen een helm huren voor Ingrid. Om drie uur gaan we richting stad. Ik probeer bij een brommerverhuur zaakje een helm te huren. Dat kan wel, maar dan moesten we er ook een brommer bij huren. De meeste garages zijn al gesloten en we informeren hier en daar wat een helm kost, en besluiten er morgenochtend vroeg voordat we weggaan er maar eentje te kopen. Verder die middag de inkopen gedaan voor naar Brownsberg. Ingrid probeert nog haar verslag door naar Nederland te mailen maar dat lukt niet. ’s Avonds zijn we naar de waterkant gegaan waar we even lekker Surinaams gegeten hebben. Als ik hier volgende week wegga ga ik zeker al dat lekkere eten hier missen.
Donderdag 28 februari, Brownsberg Nationaal Park,
Suriname Km 185,4 Totaal Km 4008,8
Voordat we Paramaribo uitrijden gaan we eerst even langs een chinese onderdelen winkel waar we een helm kopen. Het is even zoeken maar na een tijdje hebben we juiste weg de stad uit. We volgen de Suriname rivier richting Paranam, al snel houdt de verharde weg op en slalommen we om de waterpoelen. We volgen de Suriname rivier tot aan Paranam waar we de latoriet weg nemen richting het Brokopondo stuwmeer. Dit stuwmeer is aangelegd om stroom om te wekken om de Bauxiet die in de regio gewonnen wordt om te zetten in Aluminium wat dan meer geld opbrengt om te exporteren. Maar helaas producerde de dam te weinig stroom hiervoor. Maar voorziet evengoed half Suriname van stroom. De latorietweg (onderverharde soort gravelweg) is goed rijden en we rijden via Berg en Dal naar Brownsweg waar we bij een Chinees van middageten halen bij de ingang van het Brownsberg Natuurpark in een hutje opeten. Vanaf hier is het nog maar 15 kilometer naar het huisje van boven op een plateau op de berg staat, met uitzicht over het stuwmeer en omgeving. We hebben in Paramaribo gehoord dat deze weg erg steil en het flinke haarspeldbochten omhoog gaat. En dan begint het ook nog flink te regenen. We besluiten de bij maar even af te wachten. Dan komen daar de andere aanrijden die voor deze gelegenheid twee terreinwagens gehuurd hebben. Ingrid gaat in de auto mee de berg op. En ik ga alleen op de motor zodat ik wat meer bewegingsvrijheid heb. Ik rij voor de auto’ s uit maar de weg valt heel erg mee. En is lang niet zo steil als de verhalen die ik in Paramaribo gehoord heb. De regen maakt het op sommige punten een beetje glad, maar hij is goed te doen. Dit hadden we met z’n tweeën ook makkelijk gehaald. Boven aangekomen melden we ons bij de parkbeheerder die ons meeneemt naar het huisje. Het is een mooie bungalow met beneden een keuken en boven slaapplaatsen. Het uitzicht over het stuwmeer is erg mooi. Ondanks dat het meer al ruim dertig jaar onder water staat, komen en nog steeds boomtoppen boven het water uit. Het is een heel apart gezicht. We koken een lekker potje eten en daarna komen de kaarten en het bier op tafel.
Vrijdag 1 maart, Brownsberg Nationaal Park, Suriname
De nachten zijn hier vrij koel vergeleken bij zeeniveau, en ik heb dan ook heerlijk geslapen. Voor het ontbijt nog even bij het stuwmeer gekeken maar die is nog bedekt met een dikke laag bewolking. De hele groep gaat ieder een richting op, er zijn hier zoveel looproutes dat er voor iedereen wat te doen is. Ik ga met Ingrid, Lonneke, Rob, Martijn, Hans en Minona naar twee watervallen die hier in de buurt zijn. De Leoval is ongeveer op een uur lopen, en de Ireneval nog drie kwartier verder. Met een fles water opzak gaan we op pad. De route gaat door het oerwoud en de begroeiing is minder dicht als in de jungle, maar er is genoeg te zien. Het pad gaat af en toe flink omhoog en naar beneden. De laatste paar honderd meter naar de Leoval gaan flink naar beneden, maar is goed te belopen. De waterval is een stroompje van drie meter breed die vijftien meter naar beneden valt. We gaan er lekker met z’n allen onder staan en dat koelt heerlijk af. Hans en Minona blijven hier nog een tijdje en gaan dan terug naar het huisje. Wij gaan nog verder naar de Ireneval waar we na een klein uurtje zijn. Deze waterval is wat groter en er valt wat meer water. Ook hier zoeken we de verkoeling op en gaan er onder staan. Samen met Martijn en Rob proberen we een poging om naast de waterval langs de rotsen omhoog te klimmen maar na twintig meter staken we klim bijna onder de top, geen zin om nog even snel iets te breken hier, twee blauwe nagels vind ik wel genoeg. Op de terugweg naar ons huisje begint het te hozen en we komen zeiknat aan. Een van de terreinwagens is kapot en wil niet meer starten, waarschijnlijk een lege accu. Er zijn geen starterkabels, het is een automaat dus aanduwen is ook geen optie. Met de andere auto wordt er in een nabijgelegen dorpje benzine en een monteur met starterkabels gehaald . Een poging van mij om de accu wisselen faalt en met de kabels start de auto zonder problemen. Waarschijnlijk heeft de radio of airco de hele nacht aangestaan.
Zaterdag 2 maart, Paramaribo, Suriname
Km 172,9 Totaal Km 4181,7
Lonneke, Rob en Martijn zijn al vertrokken als wij wakker
worden. Zij gaan lopend de berg af en pakken bij het dorpje Brownweg (15
kilometer) de bus naar Paramaribo. De bussen hier die in het binnenland rijden
zijn vaak oude Nederlandse vrachtwagens waar in de laadbak stoelen zijn gebouwd
en ramen ingezet.
Ingrid en ik lopen na het ontbijt nog een korte wandeling naar een uitkijkpunt
wat over het hele stuwmeer uitkijkt, en vertrekken dan. De weg naar beneden is
goed te doen, we rijden heel rustig en we komen zonder problemen de berg af. In
Brownsweg komen we Lonneke, Rob en Martijn tegen die daar net een uurtje op de
bus staan te wachten. Wij gaan nog even bij de dam zelf kijken, wat ongeveer een
uurtje rijden is. Bij de dam aangekomen hebben we een mooi uitzicht over het
stuwmeer. Op de terugweg rijden we nog even langs het dorpje Brokopondo waar het
stuwmeer naar vernoemd is maar dat was ook een verspilling van benzine want er
is niet veel te zien. Terug naar Parimaribo rijden we langs Zanderij en
Onverwacht. Zanderij is het vliegveld van Suriname, zoals de naam al verklapt
een grote zandvlakte waar een groot stuk asfalt de landingsbaan is. Onverwacht
is halverwege Zanderij en Paramaribo. In de jaren zestig begon hier een
spoorlijn die naar het binnenland liep, gebouwd door Ingenieur Lely ( ja, die
van de afsluitwerken, afsluitdijk ) tijdens de hoogte dagen van de goudwinning.
Maar daar kwam het klad in, toen heeft men nog geprobeerd er een toeristen
lijntje van te maken naar de stuwdam, maar zonder succes... Toevallig hoorde ik
van de week dat Lovers Rail geïnteresseerd is om dit lijntje te exploiteren. De
stoomlocomotieven en elektrische toeristen treintjes staan hier gebroederlijk
naast elkaar weg te rotten in een instortend station.
Om half vier zijn we weer terug bij het ziekenhuis. Rob, Martijn en Lonneke zijn
er ook net
een half uurtje. We gaan met z’n allen eten aan de waterkant, waar er ook nog
wat gedronken en gekaart wordt. Hartenjagen is weer erg favoriet. Morgen kan ik
bij de technische dienst van het ziekenhuis een accu lenen om de motor door te
meten.
Zondag 3 maart, Paramaribo Suriname
Om elf uur ben ik bij de technische dienst waar ik een accu uit een van de wagens hier kan lenen. Met de accu en voltage meter ga ik aan de slag. Meet alles door, mijn motor accu is erg leeg, en ze hebben hier geen oplader. Ik ga na met de accu wat er werkt en maak alle stekkertjes los en blaas ze droog met lucht. Veel elektrische functies komen weer terug. Alleen de elektrische starter blijft weigeren. Ik blaas alles droog en probeer het opnieuw maar zonder succes. Ik kan ook met het doormeten niet er achter komen wat er nu precies kapot is. Ik ga het morgen maar bij een garage proberen. Verder heb ik de motor schoongemaakt waar ik de hele dag mee bezig ben geweest. ’s Avonds heb ik Ingrid geholpen met haar verslag en hebben we bij de Roti tent Surinaams gegeten.
Onderweg naar Galibi.
Richting Brownsberg.
Brokopondo stuwmeer en dam.
<< week terug << overzicht bovenkantpagina >> week verder >>