<< week terug <<    terug naar overzicht    >> week verder >>

maandag 29 april, Santos Dumont, Brazilie              Km 472,2            Totaal Km 14691,4

Om negen uur rij ik het eerste koloniale dorpje binnen, Mariana genaamd. Het duurt even voordat het oude centrum gevonden heb vanwege de vele smalle een-richtingwegen. Het centrum is nog geheel in originele staat en erg mooi. Veel pastel gekleurde huizen en schitterende kerken. Boven op een heuvel staat twee kerken in een hoek van 90 graden naast elkaar, een mooi plaatje. Even wat gegeten en op naar Ouro Preto waar ik veel over gehoord heb. De weg naar Ouro Preto is een belevenis op zich, en gaat flink door de bergen. Het dorpje zelf is schitterend. Ik geloof dat er hier wel twintig kerken op een vierkante kilometer staan. Alleen is er geen recht stukje weg in het dorp te vinden. Of steil omhoog, of steil naar beneden. Ik zal een stuk weg nooit vergeten, naar een kerk boven op een heuvel, die weg ging het laatste stuk zo steil, dat het voorwiel van de grond kwam en de motor achterover begon te vallen. Door over het stuur heen te gaan hangen hield ik het voorwiel op de grond, hier schrok ik wel even van, komt natuurlijk ook omdat achterop de meeste bagage zit. Na de middag richting Soa Joa del Reij, een iets grotere stad. Als ik Ouro Preto uitrij kom ik bij een ingestorte brug die eigenlijk is afgesloten en ik dus weer helemaal (dertig kilometer) terug moet. Het wegdek is aan een kant in de rivier gestort, en loopt vrij steil schuin omhoog, maar is te doen. Alleen het paadje om daar beneden te komen is heel erg steil, en heeft een haarspeldbocht. Ik denk er even over na, loop alles eerst. En denk eraan om het zonder bagage te doen. Maar besluit het toch met te doen, en een minuutje later sta ik tevreden aan de overkant. De weg naar Sao Joa del Reij gaat weer flink door de heuvels en heeft mooie vergezichten. Na de laatste twee dorpjes valt deze stad wel een beetje tegen rij er doorheen en ga op naar Tiradentes een klein dorpje in de buurt van Sao Joa del Reij wat weer schitterend is,. Hier blijf ik totdat het donker wordt en rij nog twee uur in het donker en neem een Pousada in Santos Dumont, een plaatsje halverwege Belo Horizonte en Rio de Janeiro vernoemd naar deze vliegpioneer die je dan ook door de hele stad terugvind. 

dinsdag 30 april, Saquarema, Brazilië                           Km 361,9            Totaal Km 15053,3

Het is nog maar net licht als op de snelweg naar Rio de Janeiro oprij en Santos Dumont achter me laat. Het plan is om via Teresopolis naar de kuststreek voor Rio te gaan, daar de motor stallen bij een Nederlander die daar een Pousada heeft en dan voor een paar dagen met de bus naar Rio te gaan. De snelweg gaat dwars door de bergen en heeft veel weg van de snelwegen die door de Alpen gaan. Ik neem een binnenweg naar Teresopolis en dat heb ik geweten ook, een schitterende weg met onwijze vergezichten, maar harder dan veertig is onmogelijke vanwege de vele haarspeldbochten. De komende anderhalf uur kronkel ik tegen de bergen die om Teresopolis heen liggen op. Eenmaal in het dal rij ik door de stad heen, die op mij als erg zwitsers overkomt, naar het Parque National da Serra dos Olgoas. Waar ik de motor parkeer en een flinke wandeling maak met schitterende uitzichten over het park, de stad. Het park staat bekend om zijn vele rotsformaties die als vingers boven het landschap uit steken. Na de middag rij ik richting de kust, de weg Teresopolis uit gaat steil naar beneden met een uitzicht tot aan de kust. De weg is tegen de steile rotswand aangebouwd. Na een uurtje afdalen kom ik het een wijd dal. Ik ga hier van de weg af en neem een binnenweg naar de kust. Als ik bij een tolpoort kom wil ik vragen of ik op de juiste weg zit. Ik vraag het aan een bewaker, en loop met de kaart in de hand naar het toe. Maar de man schrikt een beetje van me, loopt een paar passen achteruit en maakt zijn holster los. Om mijn beurt schrik ik hier weer van, en loop snel de andere kant uit. Wat een mafkees, maar ik ben snel uit de voeten en vraag de weg maar aan de tolbeambte die het hele spectakel gezien heeft en flink op de de bewaker loopt de schelden. Ik zit nog steeds op de juiste weg richting de kust. Tegen de avond kom ik in Saquarema, waar ik opzoek ga naar de Pousada van de Nederlander, maar het adres klopt niet. Na een uur rondvragen, rondrijden geeft ik het op en neem een hotelletje in het centrum van het dorp. Op een groene uitloper in zee, staat hier op een heuvel een schitterende kerk en begraafplaats waar ik 's avonds een kijkje ga nemen. Verder loop ik nog wat over het strand, en maak het plan om morgenmiddag dan maar met de motor naar Rio te gaan. Ik leer de route uit mijn hoofd, zodat ik hopelijk niet verdwaal in die betonnen jungle.

woensdag 1 mei, Rio de Janeiro, Brazilië                    Km 145,1            Totaal Km 15198,8

Loop 's ochtend nog wat rond op het strand en huur een surfboard en waag me leven in de branding. De golven zijn hier perfect, niet al de groot, maar mooi om even lekker in te rommelen, denk er nog even aan om hier de hele dag te blijven, maar tegen de middag na het eten zadel ik alles op en ben om drie uur in Nitroi, waar ik de tank volgooi.  Niteroi ligt aan de andere kant van de baai van Rio de Janeiro aan ligt en de twee zijn verbonden door een 18 kilometer lange brug. De brug en het uitzicht over Rio is schitterend en rij rustig achter een bus aan, en geniet van het uitzicht over de hele baai en de stad. Jammer dat je nergens kan stoppen er is niet eens een vluchtstrook. Na de brug is het een serie van afslagen, het is even flink sturen, maar kom op de snelweg die dwars door de stad en bergen doormiddel van een serie van tunnels in Leblon uitkomt. Na een halfuurtje ben ik door de tunnels heen en in Leblon, stop even bij een benzinestation om op adem te komen, en de verdere route te bepalen. Ik rij verder en ben binnen een kwartiertje op de juiste straat. Ik kan niet geloven dat het zo makkelijk is gegaan. Alleen kan ik het juiste nummer niet vinden. En het huis wat ik zoek blijkt op een straat achter deze straat tegen de berg op gebouwd te zijn. Na een halfuurtje heb ik het gevonden. Een groot wit huis met uitzicht over de zee. De eigenaar, een Amerikaan, doet open en geeft me een rondleiding door het huis. De bovenste twee verdiepingen zijn voor de gasten. Een woonkamer met terras, en daarboven de slaapkamers. Ik ben de enige gast op dit moment, en ben het hele appartement voor mijzelf. Seth, de Amerikaan, geeft hier Engelse les in Rio de Janeiro, en is pas sinds kort begonnen met het verhuren van kamers aan reizigers. Volgens Seth kan de motor makkelijk buiten blijven staan, hij zal de buurtjongens inlichten dat de motor van een gast is, en dan blijven ze er wel vanaf. Aangezien ik niet van plan ben om te komende dagen te gaan rijden, lijkt het me beter om hem ergens te stallen, dan slaap ik ook een stuk beter. Volgens Seth kan hij wel bij de buurman in de garage staan, hij zal het hem vanmiddag meteen vragen. Ik installeer al mijn spullen in mijn onderkomen voor de komende dagen, en loop daarna naar Leblon een van de wijken van Rio. De meest bekende wijk in Rio is Copacabana, in de baai daarnaast liggen Ipanima en Leblon. Naast Leblon tegen de rotsen loopt Niemeyer Avenue naar de andere wijken langs de kust. Aan de deze straat staat het appartement. Ongeveer een kilometer verderop en schuinboven het appartement is het Vidigal favella. Een favella laat zich het beste vertalen door getto, maar bij een slechte favella kan je soms ook sloppenwijk gebruiken. Vidigal is een favella in goede staat, een verzameling van allemaal kleine huisjes naast en op elkaar tegen de berghelling gebouwd. Seth heeft goede contacten in de favella en zal me een dezer dagen een rondleiding geven. Ik loop ondertussen nog steeds naar Leblon... een stukje langs het strand waar van alles te beleven is, ondanks het slechte weer, het is bewolkt. Er is een strandvoetbal wedstrijd aan de gang, en er wordt gevolleybald. Na een klein stukje over de boulevard loop in Leblon in om wat te gaan eten. Seth heeft me een tentje aangeraden Tio Sam, (Uncle Sam) en het inderdaad erg goed veel voor weinig. Maar neem wat te lezen mee, want het duurt even voordat je bestelling er is. Terug in het appartement kan de motor bij de buurman staan in de garage staan, die heeft de komende dagen even rust. 

donderdag 2 mei, Rio de Janeiro, Brazilië

Vandaag een beetje de directe omgeving verkent, met een klein oog gericht op camerawinkels om te kijken waar mijn digitale camera kan laten maken. Ik loop eerst naar Leblon, waar ik bij Tio Sam even wat heb ontbeten en daarna langs de boulevard naar Copacabana en loop daar ook langs de boulevard helemaal tot het einde en dan loop ik door de winkelstraten weer terug naar Leblon. Als ik weer terug in Leblon ben heb ik flink wat adresjes verzameld. Ik ga er bij eentje langs maar die doet alleen gewone camera' s en ben bang dat de rest het zelfde zal vertellen. Een digitale camera heeft meer met computers te maken dan met camera' s maar we geven nog niet op. Verder wat post opgehaald en de hele avond vanuit de hangmat met uitzicht over Rio wat post geschreven met een biertje erbij. Verder de andere huisgenoten ontmoet. 

vrijdag 3 mei, Rio de Janeiro, Brazilië

Bij tijds eruit en met de bus naar Copacabana daar met de metro naar het centrum. De hele ochtend in het centrum rondgelopen, wel een paar interessante kathedralen, maar voor de rest een centrum van een grote wereldstad met veel drukte op straat, druk verkeer, en veel hoge gebouwen. Er staan nog wel een paar koloniale gebouwen, maar die verdwijnen in de drukte van de grote stad. Na de middag de tram naar Santa Teresa genomen, de artistieke wijk van de stad. Santa Teresa ligt iets hoger dan het centrum tussen de bergen in. De tram gaat vanuit het centrum over een oud aquaduct de bergen in en gaat langs kleine straatjes omhoog en er springen constant mensen op en af, aangezien de tram een open zijkant heeft, vergelijkbaar met de cable-car in San Francisco. Ik ga tot het eindpunt en stap halverwege de terugweg bij een café uit. Na een kopje koffie op zoek naar een bus die richting de corcorvada gaat, het standbeeld van Jesus. Aangezien het vandaag vrij ongewolkt, voor het eerst sinds ik hier ben, lijkt me dat wel wat. Na wat rondvragen, wordt ik in de directie van een bushalte gewezen, en de eerste bus die komt zegt dat hij naar de corcorvada gaat. De bus gaat in ieder geval omhoog en volgt inderdaad de bordjes corcorvada. Op het laatst ben ik de enige nog die in de bus zit, en als de bus bij het eindpunt is blijkt de chauffeur mijn te zijn vergeten, maar hij gaat meteen terug en zegt waar ik er uit moet. Ik wordt afgezet bij de weg naar de corcorvada, als ik daar vraag of er een bus gaat krijg ik te horen dat er alleen taxi' s omhoog gaan. Maar die willen voor het ritje van 6 kilometer te veel geld hebben. Ik probeer te liften maar de enige auto' s die omhoog gaan zijn taxi's of toeristen vervoer, dan maar lopen. Als ik een beetje doorloop ben ik met een uurtje boven. Halverwege is er nog een mooi uitkijk punt, en om vijf uur ben ik boven net op tijd om de stad bij daglicht en de zonsondergang en in het donker te zien. Het is echt een schitterend uitzicht over de hele stad. Ik kom daarboven ook nog een jongen tegen die ik in Salvador heb ontmoet en ga met hun weer naar beneden in de laatste tram, die ik onderweg naar boven ook al een paar keer had zien gaan. Bij het eindpunt van de tram stap ik in de bus naar Leblon, die er ruim een uur over doet vanwege de verkeersdrukte. Het is even zoeken maar ik stap uit ongeveer in de buurt waar ik moet wezen en loop het laatste stukje naar Tio Sam waar ik maar weer eens ga eten. Terug in het appartament hoor ik van de medebewoners dat ik een vrijdagavond in Lapa, het uitgaanscentrum, zeker niet mag missen. Eerst nog even wat rondhangen in de hangmat en dan er toch maar aan geloven, trek mijn party outfit aan, en een geleend t shirt, haar in de krul en "woi d'r op of" Een ritje met bus in Rio schijnt een aparte ervaring te zijn. Nu viel de busrit uit het centrum vandaan nog erg mee, maar dat kwam waarschijnlijk omdat we constant in de file stonden. Het is tegen elf uur als ik de bus naar de stad toe neem, ze vertrekken vanuit Leblon dus dat is lekker dichtbij. Het is niet normaal de buschauffeur racet met de bus de stad door negeert de meeste stoplichten, trekt op als een raceauto, haalt links en rechts in. Als er mensen instappen is de man er al vandoor als ze pas een voet op de trede hebben. We vliegen door de stad heen, en zijn sneller als de taxi' s. Ik heb van Seth het advies meegekregen als je veertig duizend mensen op straat ziet staan dan ben je er. En als ander herkenningspunt het aquaduct waar ik vanmiddag met de tram over ben gegaan. Na een halfuurtje in de Formule 1 bus zijn we er inderdaad. Het lijkt net een festival maar dan midden in de stad. Overal bandjes, straatartiesten, drank kan je overal krijgen en is vrij goedkoop. Ik loop een rondje door het hele gebeuren en ga dan bij een podium staan kijken waar verschillende bandjes optreden. Ik kom een paar andere reizigers tegen, en raak aan de praat met een hoop Brazilianen. Het wordt een schitterende avond/nacht. Tegen de ochtend nog naar een hardrockbar geweest, ook erg leuk en ik was met de zonsopkomst weer terug in het appartement.  

zaterdag 4 mei, Rio de Janeiro, Brazilië

Tot de middag in bed gelegen, daarna met de huisgenoten wezen lunchen, maar vanwege mijn kater alleen wat Accai gegeten, een kruising tussen ijs en yoghurt van een vrucht die alleen in het noorden van Brazilië groeit gemixt met guarana goed tegen kater goed tegen alles volgens de Brazilianen. Erg lekker, in ieder geval. 's Middags wezen surfen op het strand van Copacabana erg stonden beste golfen en het lukte vrij aardig. Een paar lokale surf dudes ontmoet die me weer wat hebben bijgebracht. Tegen de avond met Seth naar de Favella gelopen waar we een vriendin van hem hebben bezocht: Anna, een Engels meisje die hier ook Engelse les geeft en hier een huis heeft. Als we de Favella inlopen worden we begroet door de lokale jeugd die Seth allemaal kent. Ik wordt voorgesteld aan iedereen en krijg een hoop vragen op me af. Seth vertaald het een en ander voor me. Ik zie een klein jochie met een pistool de hoek om komen maar dat schijnt hier heel normaal te zijn. Voel me niet erg op mijn gemak hier. Verder ligt er op de tafel in het barretje waar we met de jeugd staan te praten een hoop geld en drugs. Een van de jongens vraagt wat een Duitse mark waard is, ik reken het voor hem om. Dan wil hij ook de Franse frank weten. En begin te vermoeden dat dit kleine crimineeltje waarschijnlijk een paar toeristen beroofd heeft. Als ik uitleg dat we in Europa nu de euro hebben en het Duitse en Franse geld hier waarschijnlijk niets meer waard is, is het jochie niet zo blij. We lopen verder naar het huis van Anna, waar een grote Pitbull ons begroet, en als Anna de deur open doet komt er nog een monster van een hond ons begroeten, het is een kruising tussen een Pitbull en een Huskey (zo'n sledehond) wat een monster. Anna woont hier sinds een paar maanden sinds het uit is met haar vriend, die hier vrij veel aanzien heeft in de favella, en zij dus ook. Ze verteld over dat een van de jongens zomaar een praatje tegen haar begon te maken en hiervoor in elkaar geslagen werd. Ze legt de regels van de favella aan me uit. De maffia heeft het hier voor het zeggen, de drugsbazen dus. Die houden niet van kleine criminaliteit daarom wordt er hier ook niets gestolen en mensen beroofd dat gebeurd allemaal buiten de favella, want de politie willen ze zoveel mogelijk buiten de deur houden. Water en stroom wordt hier afgetapt van het hoofdnet en er hangen op een paar plaatsen draadjes vanuit de telefoonpalen waarom je een telefoon kunt koppelen en op die manier gratis kunt bellen. Seth en ik gaan de honden van Anna uitlaten in een park nabij. Als we met de honden door de favella lopen komt er niemand bij ons in de buurt iedereen is panisch bang voor die beesten, ik eigenlijk ook een beetje maar laat het niet merken. Seth legt uit waarom. De honden hebben vorige week een andere hond aan flenters gescheurd in een gevecht, sinds dien zijn de bewoners van de favella een beetje bang geworden van de beestjes. In het park hebben we uitzicht over Leblon en Ipanima bij nacht ook zien we de corcorvada in een dikke wolk verpakt. Ik kan van de telefoon gebruik maken maar het is nu omgerekend drie uur 's nachts in Nederland (vijf uur later) dus ik vraag of ik het morgen nog eens mag proberen...

zondag 5 mei, Rio de Janeiro, Brazilië

Ik tegen de middag met Seth naar de Favella gegaan, volgens hem had ik nu ook wel alleen kunnen gaan. Noem me een bangerik, maar ik zet ik geen stap zonder iemand die de mensen hier allemaal kent. We gaan Anna helpen verhuizen, ze gaat een etage bovenop haar woning laten bouwen en daarom moeten er een paar dingen verplaatst worden. In ruil voor mijn help heeft zij toestemming gevraagd of ik de telefoon mag gebruiken. Even na de middag bel ik mijn ouders; Ingrid (die niet thuis is!!!); en beide mijn zussen. Wil ook niet te veel gebruik maken van de gastvrijheid dus na een uurtje hou ik het voor gezien. Erg leuk om mijn ouders en zussen weer te spreken en hun stem even te horen, maar baal dat Ingrid niet thuis is. Ik heb van mijn moeder begrepen dat ze op bevrijdingspop zit. Maar zal het evengoed zometeen nog even proberen. Voor wat, hoort wat en ben tot drie uur aan het klussen in het huis van Anna. Hierna naar het strand van Copacabana waar ik met de surf dudes afgesproken heb. Voordat ik de favella uitga nog even geprobeerd Ingrid te bellen, maar helaas, niemand thuis. 's Avonds van Copacabana teruggelopen door de winkelstraten op zoek naar een simpel cameraatje maar kan niet veel soeps vinden. Verder wat post verstuurd en ontvangen.

<< week terug <<   overzicht   bovenkantpagina   >> week verder >>