Mijn held in Eunopolis.
<< week terug << terug naar overzicht >> week verder >>
maandag 22 april, Trancoso, Brazilië
Een kleine kater vandaag. Ga met Learke, Marlies en haar vriend 's middags naar het strand, waar we de hele dag een beetje rondhangen. 's Avonds afgesproken voor het eten, maar het is twaalf uur als Learke op de deur klopt, ik was in slaap gevallen. Niet raar aangezien ik niet veel geslapen heb de laatste dagen.
dinsdag 23 april, Trancoso, Brazilië
En evengoed laat wakker worden, ik geloof dat ik vijftien uur geslapen heb. Ik ben in ieder geval flink duf, ook een koude douche wordt ik niet wakker van. Tegen de middag ontbeten, en naar het strand waar de andere ook zijn, ik heb geen zin om op het strand te hangen maak een wandeling langs het strand van drie uur en als ik weer terug ben gaan de andere ook weer terug naar dorp. We gaan met z'n allen eten bij het kilo-restaurant waar de laatste dagen elke avond eten. Een kilo-restuarant is een warm en koud buffet en je betaald per gram wat je op eet, heb je door heel Brazilie. Deze heeft veel keuze en alles ziet er goed uit, alleen is er personeel standaard sacherijnig.
woensdag 24 april, Trancoso, Brazilië Km 61,2 Totaal Km 13287,6
Learke gaat vandaag weg, ze gaat naar Rio de Janeiro en vandaar een week later terug naar Denemarken. Om twaalf uur gaat ze met de bus, en ik ga met de motor langs de kust via Arial d' juda naar Porto Seguro, waar ik wat post ga ophalen en versturen en bij de Yamaha Dealer nieuwe onderdelen ga halen. Een nieuwe spiegel, oliefilter, kogellagers en een nieuwe achterband. De oude achterband is helemaal op, en heeft al een tijdje geen profiel meer. Verder rijden is vragen om problemen, ik koop bij de dealer de achterband en ga dan in een autootje naar een bandengarage die hem voor mij verwisseld. Ik zit er met mijn neus bovenop om te kijken of alles goed gaat. Verder rij ik wat rond in Porto Seguro waar weinig te beleven valt. Op de terugweg even in Arial d' Juda gekeken, maar behalve veel Israeliers is daar ook weinig te zien.
donderdag 25 april, Trancoso, Brazilië Km 42,4 Totaal Km 13330,0
Ik ben al op tijd aan de motor aan het sleutelen, ik heb het luchtfilter schoongemaakt en het benzinefilter vervangen, verder de onderkant van de tank in het vet (eigelijk is het een mix van vet en olie, vanderMolenMix, werkt perfect), begon een paar bijna-roestplekjes te vertonen en dan kan natuurlijk niet. Zet alles weer in elkaar en zet de motor weer terug voor het appartement. Ik ga even wat eten en als ik terugkom zie ik dat de motor is omgevallen. Is wel vaker gebeurd, maar deze keer op een boomstronk, twee deuken in de tank. Balen.... Ik vind het zelf niet zo erg, maar de waarde van de motor is nu wel gedaald, mocht ik hem op het einde van de reis willen verkopen. Als ik hem overeind til zie ik dat de standaard in het gras was weggezakt. Het plan was om vandaag even in Caraiva (een paradijsje 60 km verderop langs de kust) te gaan kijken, maar het is al vrij laat. Ik besluit toch te gaan, er rij het dorp uit, en neem de gravelweg naar Caraiva die door het regenwoud gaat en dan bij een rivier ophoud de brug is weggespoeld. Er is wel een veerboot maar die gaat maar tot vijf uur. Het is nu twee uur en Caraiva is nog een uurtje rijden. Dus dat redden we niet meer vandaag, en besluit het morgen te gaan doen en dan een nachtje in Caraiva te blijven. 's Avonds wissel ik wat Dollars met een Amerikaan die ik hier ontmoet heb. Ik ben op zoek naar cash Dollars voor Argentinie, waar op dit moment de banken geen geld meer hebben.
vrijdag 26 april, Caraiva, Brazilië Km 48,1 Totaal Km 13378,1
Om tien uur ben ik weer bij de veerboot deze keer met de volle bepakking. De veerboot bestaat uit twee kano' s met een aantal planken erover. Maar kom zonder problemen aan de overkant. Een uurtje later sta ik voor Caraiva. Het dorpje is totaal autovrij en alleen met een boot te bereiken, dat hadden ze ook wel even in Trancoso mogen vertellen. Drie opties, niet gaan, motor achterlaten, motor beveiligd achterlaten. Ik kies voor de laatste, een klein stukje terug is een beveiligde parkeergelegenheid. Ik rij erheen, bel aan. En na een paar minuten verschijnt er een blonde vrouw aan de deur. Een zwitserse die hier acht jaar geleden een stuk grond heeft gekocht, een huis gebouwd, drie kinderen gekregen zonder man, dat kan dus hier. Ik rij de poort binnen en rij een heuvel op, bovenop de heuvel staat een huis. De vrouw geeft een rondleiding over het terrein, het uitzicht is schitterend. Ik zeg dat ik ook Duits spreek, maar zij wil liever Engels praten, want dat heeft ze al een tijdje niet gebruikt. Ik denk dat hier al een tijdje geen toerist is geweest, want ze had niet op met praten. En het ene onderwerp volgt het andere op. Het meest bizarre was het verhaal over een Nederlands gezin die in haar geboortedorp in Zwitserland woonde. Die hadden een zoon die was twee meter twintig Daniel heette hij, en daar had ze het wel een half uur over. Ik zeg dat ik even naar Caraiva ga en dan vanmiddag terugkom en dan of hier blijf of een pousada in het dorp neem. Ik neem een kano naar de overkant, en kom in het midden van het dorpje uit. Caraiva is een klein visserdorpje aan het strand en omdat er geen auto kunnen komen erg rustig gebleven. Ik loop wat rond door het dorpje waarbij de straten van zand zijn, loop naar het strand, maar er is hier helemaal niemand, behalve een paar vissers die bij de rivier staan de vissen. Ik ga wat zwemmen in de zee, en loop nog wat rond, echt schitterend hier. Na wat gegeten te hebben da ik weer terug naar de zwitserse alp. Waar ik vertel dat ik hier wel een nachtje wil kamperen. Er is een kampeerterrein onder aan de heuvel in een veld vol met palmbomen, echt schitterend. Er is een waterput, tiollet en douche, echt een paradijsje. 's avonds maak ik een kampvuur om de muskieten te verdrijven en om de omgeving wat te verlichten en luister wat naar de wereldomroep. En ik kom erachter dat mijn digitale camera er mee is gestopt die fotografeert alleen nog maar ruis.
zaterdag 27 april, 10 km voor Linhares, Brazilië Km 403,8 Totaal Km 13781,9
Ondanks dat ik de tent in de schaduw heb gezet ben ik er door de zon op tijd uit, loop 's ochtends een stuk langs het strand en pak de tent in en zadel de motor op om te vertrekken. Ik kan hier een ontbijt krijgen, maar dat valt na het perfecte eten in Trancoso erg tegen, ik eet evengoed het meeste op, en met een smoes "dat ik 's ochtends nooit zoveel eet" lever ik wat over is gebleven weer in. Ik krijg mijn belangrijke papieren en geldbuidel uit de kluis, en ben klaar om te vertrekken, maar niet nadat ik nog een heel verhaal van de zwitserse heb aangehoord. Ik heb net genoeg benzine om de grote weg te halen, maar moet dan ook niet verkeerd rijden, toen de motor gisteren was omgevallen is er een hoop benzine uitgelopen. Het is zestig kilometer gravel/zandweg door heuvelachtig landschap. Na twee kilometer sta ik al voor de eerste splitsing in de weg met geen idee welke kant ik op moet, normaal zou ik een paar kilometer een kant op rijden, zo kom je er meestal wel achter. Maar zie in de verte een man aankomen lopen en wacht tot hij dichterbij is. Hij wijst me de weg en na weer een paar kilometer kom ik bij het volgende obstakel, een koeien rooster waar ik over een klein balkje heen moet, kleinste stuurfout betekent met voor of achterwiel tussen het rooster. De eerste paar rooster gaan wel, dan kom er een hele smalle waarbij het voorwiel wegglijd en ik dus vast zit. Gelukkig rijdt er een auto achter me, en de man helpt me de motor over het rooster te krijgen. Ik vraag meteen nog een keer de route naar de snelweg. De weg gaat nu flink door de heuvels en de koeienroosters nemen epidemische vormen aan. De weg is hier en daar flink modderig, maar diep zijn de poelen niet. Na een dorpje is het nog een klein stukje naar de snelweg. Bij de eerste tankstation meteen tanken. Op de herentoilet kijk ik even de inhoud van mijn geldbuidel en belangrijke papieren na, en zie dat ik 60 euro cash mis, en ongeveer 100 Real (50 euro) Ik kijk alles drie keer na, en het is toch echt weg, want ik hou een lijstje bij wat er in zit. Dit kan alleen de Zwitserse gedaan hebben, want ik heb het voor die tijd nog geteld. Oh wat ben ik kwaad, op haar, en op mezelf. Ik had er al geen goed gevoel over om het bij haar achter te laten, maar was in Trancoso een Israelische jongen tegengekomen die ze helemaal beroofd hadden op het strand, en die alleen zijn onderbroek nog aanhad. Ik baal onwijs, want ik kan er niet veel tegen doen. Zij zal alles ontkennen, politie moet uit de stad komen wat zeker een dag duurt. Zij woont hier al acht jaar en kent iedereen... Mijn woord tegen het hare. Mocht ik wel mijn gelijk krijgen, wat gebeurd er dan met haar drie kinderen. Ze zal het wel nodig hebben gehad, maar een erg duur nachtje slapen voor mij. Vooral als ik bedenkt wat ik hier voordat geld had kunnen doen........... Ben de rest van de dag best wel sacherijnig. Maar denk wel dat het beter is om het voorval te vergeten, en door te rijden. Ik rij verder tot een uur na donker en neem een pousada bij een tankstation.
zondag 28 april, Matipo, Brazilië Km 437,3 Totaal Km 14219,2
Voordat ik naar Rio de Janeiro ga wil ik nog wat koloniale dorpjes in de Provincie Minas Gerais ongeveer een dag rijden van de kust. Ik rij langs Vitoria via de ringweg en neem weg richting Belo Horizonte (hoofdstad van de provincie Minas Gerais) de weg gaat dwars door een landschap van veel van de Alpen weg heeft. Veel rotsformaties door wind en regen in de vreemdste vormen geschapen, schitterend om te zien. En ik stop af en toe om sommige even beter te bekijken, wat mijn ogen horen op de weg die erg slingerd en vrij steil op sommige stukken is, maar alles geasfalteerd. Tegen het vallen van de avond steek ik de Rio-Bahia snelweg over richting Belo Horizonte en rij nog een uurtje in het donker en neem weer een Pousada bij een tankstation.
Mijn held in Eunopolis.
Even relaxen in Trancoso.
Caraiva is alleen per boot te bereiken.
<< week terug << overzicht bovenkantpagina >> week verder >>