<< week terug <<    terug naar overzicht    >> week verder >> 

maandag 1 april (Samana Santa), Santo Estavao, Brazilië      Km 805,3      Totaal Km 10479,6

Voor de zekerheid heb ik gister drie keer gezegd dat ik om vijf uur wil vertrekken. Maar als ik klaar ben om weg te gaan, is er nog niemand wakker om de deur open te maken. Ik loop wat door het huis, en roep wat... maar geen reactie. Ik kan net met mijn arm door het raam in de deur bij de deurbel komen en bel een paar keer, en na een minuut komt er een slaperig persoon om de deur openmaken. Tegen de tijd dat ik op de weg ben is het allang licht. Ik wil vandaag naar Lencios rijden. Lencios is het centrale dorpje in het Chapada Diamantia, een natuurpark, waar ik veel over gehoord heb. En iedereen die er geweest is zegt dat het schitterend is. Ik ga vandaag proberen erheen te rijden. Het is ruim duizend kilometer, een leuke uitdaging dus, want het landschap hier kan ik ondertussen wel dromen. Ik stop voor ontbijt om half negen en heb dan tweehonderd vijftig kilometer gereden. Het landschap is vrij droog en vlak en gaat langs een bergketen waarna het in een riviervallei komt en het landschap een stuk groener is. Ik rij honderd vijftig kilometer tot aan de tweede stop. Het profiel van de achterband begint flink te slijten, en omdat het vandaag flink warm is moet ik na honderd vijftig kilometer echt stoppen, anders wordt de band te heet. Na de middag passeer ik Aracaju en heb dan vijfhonderd kilometer gereden. Na Aracaju gaat de weg het binnenland in en loopt niet meer parallel aan de kust. Het is een warme dag vandaag en een regenbuitje om de banden af te koelen zit er niet in. Het ziet er naar uit dat duizend kilometer toch te veel is voor één dag, en zet een nieuw doel voor het einde van de dag. Om vier uur kom ik bij de snelweg tussen Salvador en Feira de Santana, en rij tot de ringweg van Feira de Santanaint en neem dat Rio Bahia snelweg. Als ik de buitenwijken van de stad uitrij begint het donker te worden. Als het bovendien te hozen vind ik het mooi geweest voor vandaag en neem bij een groot Servicestation langs de weg een pousada voor de nacht.

foto's week 12

dinsdag 2 april, Lencois, Brazilië                       Km 273,2                      Totaal Km 10752,8

Het is nog vijftig kilometer naar de afslag van de weg naar Lencios. Volgens mijn kaart verkeerd deze weg in hele slechte conditie. Ik maak me een klein beetje zorgen over het voortandwiel die bijna tandloos is en eigenlijk vervangen moet worden. Maar omdat dat nogal een operatie is doe ik dat liever in Lencios waar ik er even rustig de tijd voor kan nemen, aangezien ik daar toch een paar dagen wil blijven. Op weg naar de afslag hoor ik de ketting voor de eerste keer slippen, en twijvel of ik door zal rijden of niet. Ik besluit rustig door te rijden naar het eerste service station en daar verder te kijken. Bij de afslag naar Lencios stop ik, en bekijk het hele zaakje. Ik besluit nog tachtig kilometer verder te rijden en te kijken hoe slecht de weg echt is. Net als bijna de andere slechte wegen die op mijn kaart aangegeven staan en die ik gereden heb, ik deze net geasfalteerd. Ik denk echt dat de wegenbouwers hier een wegenkaart van Brazilië gekocht hebben om te kijken welke wegen slecht zijn aangegeven en die eerst te asfalteren. Afijn, na tachtig kilometer over een perfecte weg heeft de ketting maar een paar keer geslipt, maar ik weet dat de weg hierna flink de bergen ingaat en af en toe flink steil omhoog gaat. Ik besluit te ketting iets strakker te spannen en kijken of hij dat minder slipt. Ik ben hier een uurtje mee bezig en na de middag vertrek ik richting Lencios. Het werkt goed, de ketting slipt niet meer, en de weg is af en toe flink steil, maar in een veel betere conditie als ik verwacht had. Evengoed stop ik elke vijftig kilometer om te kijken hoe het met de ketting is. Eerst leek hij iets te strak gespannen, maar bij de tweede stop zag alles er goed uit. Maar de achterband is erg heet geworden, en ik laat twintig kilometer voor Lencios de achterband afkoelen. Lencios ligt twintig kilometer van de weg af, en de weg naar het dorpje gaat door de bergen en slingert flink. Ik rij over de toegangsbrug het dorpje in, allemaal koloniale gebouwen in allerlei pastelkleuren geschilderd, en typisch voor deze omgeving groene luiken voor de ramen. De smalle straatjes zijn met kinderkopjes betegeld. Ik ga opzoek naar een Pousada die mijn is aangeraden door een aantal andere reizigers die ik Jericoacoara ben tegengekomen. Ik kom eerst langs een camping waar ik ook wat positieve reacties over gehoord heb. Het ziet er inderdaad perfect uit. Alles gras en veel schaduw, een mooi schoon toiletgebouw, alleen staat er helemaal niemand. Ik besluit eerst even ergens anders te gaan kijken. En kom terecht bij Pousada dos Duendes, een backpackers hotel. Met een mooie tuin, lekkere hangmatten en een klein kampeerterreintje. Ik besluit te gaan kamperen. Ik ontmoet even later de eigenaresse een Engelse vrouw van begin dertig die acht jaar geleden hier een huisje gekocht heeft en begon een achterkamertje te verhuren aan toeristen en daarna twee. En acht jaar later een klein hotel heeft. Ik zet de tent op, pak alle spullen van de fiets af en parkeer de motor en gooi het zeil erover, die heeft een paar dagen rust, en zijn baasje ook. Tijdens het avondeten ontmoet de rest van de gasten. Twee Amerikanen, twee Aussies, een paar engelse en een Franse. En zij geven mij 's avonds een rondleiding door het dorp. 

foto's week 12

woensdag 3 april, Lencois, Brazilië

Er kwamen gisteren ook een paar biertjes door mijn handen, en we beginnen de dag met een kleine inslaap. Het ontbijt is erg lekker met veel fruit en sap. Ik ga samen met een paar andere voor een ochtend duik in de Lencios rivier, we lopen naar een gedeeltje een kwartiertje buiten het dorp, waar de rivier langs een rots naar beneden komt en vol met kleine watervallen en heerlijke natuurlijke zwempoeltjes, we blijven hier tot na de middag en gaan dan het dorp in waar we wat andere toeristen lekker kennen. Er zijn er maar iets van twintig in het dorp, en je komt overal dezelfde gezichten tegen. De hele middag ben ik ervaringen aan het uitwisselen en hoor over veel plaatsen waar ik zeker nog heen moet gaan en over plaatsen waar ik zeker niet heen moet gaan. Erg gezellig allemaal, ik raak 's avonds aan de praat met de Australiërs, en ga de volgende dag een tocht met een van Australiërs maken naar een natuurlijke glijbaan die een uur lopen van het dorp is. We gaan ook nog even in het dorp kijken en op het terras op het grote plein van het dorp zitten de meeste andere toeristen.
's Avonds is er Capoeira in de marktplaats, een vechtsport vorm, waarbij fysiek contact niet toegestaan is. Het is origineel Braziliaanse traditie is, die hier in de provincie Bahia veel beoefent wordt. Verder wordt het plan gemaakt om morgen naar een natuurlijke waterglijbaan te gaan op twee uur lopen van het dorp vandaan.

foto's week 12

donderdag 4 april, Lencois, Brazilië

Na het ontbijt worden we in de juiste richting gewezen door Olivia en gaan op pad. We lopen het dorp uit, en slaan bij een hotel in aanbouw rechtsaf en komen geheel volgens de aanwijzingen bij het begin van het pad. Augustino, de Australier is nog erg zwak want hij is net vier dagen ziek geweest, dus we doen het rustig aan. Na nog ruim een uurtje lopen over een goed zichtbaar pad komen we bij de rivier. De rivier stroomt over een gladde rots honderd meter schuin naar beneden en komt in een grote poel terecht en stoomt dan via een serie kleine watervallen en waterpoelen verder. het ziet er erg verkoelend uit en we liggen snel in het water. Tijdens mijn verkenning van de glijbaan, glijd ik bijna bovenaan uit en kan het glijen niet tegen houden en vlieg met een steeds toenemende vaart de rots af. Het is een vrij hobbelige rit maar ik klap ongeschonden in de waterpoel beneden. dit herhaal ik nog een paar keer van een iets lagere positie. Na de middag gaan we weer terug naar het dorp, waar we even wat eten en de rest van de middag met andere toeristen op het terras lopen te kleppen. 's Avonds tijdens het eten is het een gezellige boel, want er zijn weer een paar nieuwe gasten bijgekomen. 's Avonds na het eten komen de kaarten op tafel. We spelen van elke nationaliteit een kaartspel, en als ik aan de buurt ben, worden de regels van hartenjagen uitgelegd. En het komende uur wordt er ge- hartenjaagt, en zelfs nu kan ik het niet eens winnen. Als het Franse meisje aan de buurt is, zegt ze dat ze wel een leuk spel weet maar dat het wel moeilijk is, en begint de regels van klaverjassen uit te leggen. Ik dacht dat dit een echt Nederlands spel was, maar in Frankrijk schijnen ze niets anders te doen. Al met al een gezellige avond. 

foto's week 12

vrijdag 5 april, Lencois, Brazilië

Met het ontbijt zijn er weer een paar nieuwe gezichten bij. Na het ontbijt gaan Tim (Canadees) en ik bij de rivier zwemmen, een Deens meisje die vandaag is aangekomen (Learke, spreek uit lekker, niet geheel onterecht...) gaat ook mee maar moet nog even haar badpak aantrekken, daar wachten we natuurlijk wel op. Het Franse meisje gaat ook mee. We gaan naar de waterpoelen in de Lenciosrivier, badderen daar voor een paar uurtjes en lopen dan de rivier op naar de Cachoeira da Primavera, een kleine waterval. En komen onderweg een Noors meisje tegen die ook met ons meeloopt. We volgen de rivier verder tot een grotere waterval en lopen een stuk tegen de bergwand op en hebben een mooi uitzicht over de vallei en het dorpje Lencios. Het wordt al bijna donker en we gaan weer terug richting het dorpje. De tocht van vandaag is Tim goed bevallen en we besluiten morgen samen een tocht van veettig kilometer te gaan doen, waar eigenlijk een gids voor nodig is maar wij denken het ook wel zonder te kunnen. 

foto's week 12

zaterdag 6 april, Lencois, Brazilië

De tocht van vandaag gaat naar de Sossega waterval, diep in een ravijn. Olivia neemt nog een keer de route met ons door, we pakken een rugzak met eten en water en gaan na het ontbijt op pad. Het eerste stuk het dorp uit is gelijk aan de natuurlijke glijbaan, maar neemt dan een andere richting. Olivia vertelde ons nog voordat we weggingen dat zelfs gidsen hier verdwalen en vertelde ons de belangrijke herkenningspunten onderweg. Met een kaart en kompas ben ik er van overtuigd dat we vannacht niet in het miljoen sterren hotel slapen. We komen op het moeilijke stuk een paar grote open rotsvlakten waar het inderdaad moeilijk is het pad te volgen. En we laten herkenningstekens achter voor de terugweg. Na deze open rotsvlakten wordt het pad weer beter zichtbaar en we komen langs een paar herkenningspunten die Olivia ons vertelde. We zijn dus op de goede weg. De rivier komt na anderhalf uur lopen in zicht en de ravijn waar de in lopen wordt steeds nauwer, we moeten nu gewoon de rivier in de gaten houden. We horen af en toe rotsen naar beneden vallen, en ik denk dat het diamant-delvers zijn, die rotsen verplaatsen op hun zoektocht naar fortuin. En inderdaad komen we als het pad bij de rivier komt mannen tegen die een klein stroompje van de rivier omleiden langs een zinkbak, en constant steengruis in het water gooien zodat de diamanten in het zinkbad achterblijven. Ook staan er naast elke man een groot geweer en we lopen dus maar door. Als ik vraag hoe de vangst is zeggen dat ze twee diamanten hebben gevonden. Vanaf hier volgen we de rivier en springen we van de ene rots op de andere en komen langs stroomversnellingen en kleine watervallen. Na twintig minuten rivier, nemen we een duik in een van de waterpoelen onderaan een stroomversnelling. Na deze verfrissing volgen we ons pad naar de waterval. De muren van het ravijn die nu nog maar vijftig meter breed is steken hoog boven ons uit. We kunnen het eind van het ravijn zien, maar als we daar aankomen, volgt er een s-bocht en komen we na een halfuur bij een grote waterpoel waar de Sossega Waterval met een kletterend kabaal in valt. Om bij de waterval te komen zwem ik de poel over en klim ik naast de waterval tegen de rotswand op en klauter achter de waterval langs. En neem een lekkere power-shower onder een zijstroompje van de waterval die evengoed nog vrij krachtig is. De bodem van de waterpoel is zo diep dat ik zwemmend niet de bodem kan raken. Ook als ik van de rotsen van een meter of vijf, zes duik en probeer naar de bodem te zwemmen lukt het me niet om de bodem te raken, zeker meer als zeven meter diep. Ik maak nog een paar fraaie duiken van de rotsen in de waterpoel en dan is het tijd voor de lunch die we van de Pousada hebben meegekregen. Om twee uur beginnen we aan de terugweg en besluiten om niet het pad te nemen maar de rivier te volgen tot aan de natuurlijke waterglijbaan waar ik eergister ben geweest. Het is niet voor niets dat er een pad naast de rivier loopt want om de rivier te volgen moeten we flink over de rotsen klauteren, en klimmen. We komen langs veel waterpoelen gaan nog een paar keer zwemmen en ik ga nog van een paar natuurlijke glijbanen af. Het gaat twee uur goed totdat Tim uitglijd en in de rivier valt kopje onder. Niets aan de hand alleen camera nat, en zelf helemaal zeiknat. We laten zijn kleren drogen in de zon. Maar zijn bergschoenen worden niet droog natuurlijk. En aangezien het over twee uur donker wordt hebben we geen tijd om het door de zon te laten drogen. Ik geef Tim mijn kisten en ga zelf op blote voeten verder. Het tempo ligt nu wel wat lager en Tim moet vaak uitrusten. We besluiten de rivier te verlaten en het pad weer op te zoeken, die we snel gevonden hebben. Alleen voel ik me niet erg op mijn gemak op mijn blote voeten over het pad. En al helemaal niet als ik bijna op een slang stap die langs het pad ligt te zonnen. Ik schrik en ga snel een paar meter terug. De slang die overgens schitterende kleuren heeft laat zich niet bang maken en blijft lekker in de weg liggen. We kunnen er niet op een andere manier langs en ik ga op zoek naar een stok om onze geleedpotige vriend op andere gedachten te brengen. Het een grote tak klap in een paar keer inde buurt van de slang, waar we later van horen dat het een cobra is, en deze herrie wordt hem te veel en glijd naar rustigere orden. Wij vervolgen ons pad, totdat de glijbaan inzicht komt en we een ander onduidelijk pad die kant opvolgen. Bij de glijbaan zijn Learke, John en Sarah(Amerikanen uit Nuovo York) die ook in de Pousada logeren. Net voor het donker gaan we met z'n allen terug naar de Pousada waar er even lekker in de hangmat gehangen wordt. Na het eten gaan we naar het dorp het is tenslotte zaterdagavond, waar we eerst op een terras zitten en later naar de plaatselijke danshal gaan. Waar er tot in de kleine uurtjes ge-sambaat en ge-lambadaat wordt. Schitterend gezicht hoe de lokalen hier dansen. Ik doe ook een poging, zorg al snel voor wat blauwe tenen, en druip af naar mijn plekje aan de bar, waar ik mijn talenten toon.
 
foto's week 12

zondag 7 april, Lencois, Brazilië

Vandaag was het plan om met Tim een andere tocht te doen voordat hij met de avondbus vertrekt maar als we langs de bus lopen gaat er ook een middagbus die beter voor hem aansluit op de rest van zijn reisplan en hij besluit die te nemen. Ik loop tot twee uur wat rond in de omgeving van Lencios, en ga een paar keer zwemmen in de rivier. En ga 's middags sleutelen aan de motor, ik wil het voortandwiel vervangen maar krijg de moer niet los. Als het donker wordt geef ik het op en maak me klaar voor het avondeten. We eten vanavond met meer als tien personen en het is erg gezellig iedereen blijft na het eten zitten en er wordt gezellig gebiert. Het regent de hele avond dus uitgaan heeft ook weinig zin.

foto's week 12

De natuurlijke waterglijbaan in Lencois.

De Sossega waterval.

Lencois.

alle foto's week 12

<< week terug <<   overzicht   bovenkantpagina   >> week verder >>