terug naar overzicht >> naar reisverslag week 1 >>
Voorspel. Het hoe,wat en waarom?
Voordat mijn vriendin Ingrid ging afstuderen in
Paramaribo, Suriname speelde ik al geruime tijd met de gedachte haar te gaan opzoeken. Omdat de KLM
alleenrecht heeft op Paramaribo zijn de prijzen daar ook naar. Als oude
rugzaktoerist bekijk ik de mogelijkheid om naar naburige landen te vliegen. Na enig speurwerk
bleek het een betere optie om van Parijs naar Cayenne te vliegen. Cayenne is de hoofdstad
van Frans Guyana, wat naast Suriname ligt. Op ongeveer een dag reizen vanaf
Paramaribo. Het plan was om een maand langs te komen en ik wilde dan in nog een
maand wat van de omliggende landen zien.
Een ander idee was om naar Venezuela te vliegen en
dan met het openbaar vervoer naar Suriname te reizen. Op zoek naar informatie
over het openbaar vervoer tussen deze twee landen kwam ik er snel achter dat
dit onmogelijk is. Suriname en zijn buurlanden Brits Guyana en Frans Guyana
hebben alleen goede wegen langs de kust en vanwege de vele rivieren en dichte
jungle lopen er geen verbindingswegen het
binnenland in naar Brazilie en Venezuela. Op mijn zoektocht op het internet vind
ik informatie over een pad dat
een verbinding vormt tussen Boa Vista (in Noord-Brazilie) en Linden (de
tweede stad van Brits Guyana). Dit pad is alleen begaanbaar in het droge seizoen
en loopt dwars door het binnenland van Brits Guyana. Het pad wordt enkel gebruikt
door trucks om de
indianendorpen in het binnenland te bevoorraden.
Mijn plan was
gesmeed en ik zou naar Caracas vliegen om vervolgens zelf naar Paramaribo reizen. Via
het internet kwam ik in contact met een Amerikaan die met zijn camper Zuid-Amerika rond wilde
gaan en ook op zoek was naar informatie om van Venezuela naar de
kuststreek van Brits Guyana en Suriname te gaan. Hij had een crossmotor
achterop zijn camper en zijn idee was om zo ver mogelijk met de camper te rijden
en verder met de crossmotor te gaan. Het leek me een goed idee om met deze man
contact te houden. Toen kreeg ik een nieuw idee, ik neem een mountainbike mee en fiets dat stuk gewoon. Of nog beter ik koop een crossmotor
in Venezuela en rij zelf naar Suriname. Ik zag het al
helemaal zitten. Helaas kwam er later achter dat ik als buitenlander in Venezuela
geen motor kan kopen en uitvoeren naar andere landen. Maar het idee van een reis
op de motor bleef in mijn hoofd zitten. Mijn vriendin was ondertussen al
vertrokken naar Paramaribo (november 2001) en wist dat ik langs zou komen,
alleen nog niet op welke manier.
Het idee om op de motor een rondreis
te maken met als doel Paramaribo liet me niet meer los. Toen de kosten voor
het verschepen van een krat van Rotterdam naar Caracas maar op 300 euro uitkwamen was voor mij de kogel door de kerk. Na wat speurwerk blijkt de XT 600
Z tenere (uit 1990) de ideale motor voor de reis, een grote benzinetank, licht en
met hoge vering. Ik verkocht mijn oude Honda Silverwing en ging opzoek naar een
Tenere.
Helaas zijn ze erg schaars en zeer gewild. Na enig speurwerk was er een te koop,
weinig kilometers en met reiskoffers. Na een testritje nog wat van de prijs af,
en de motor is er. Na een maandje sleutelen, crossen en testritjes maken, is het
ondertussen december 2001. Tijd om de motor te verschepen. Ik bouw een sterke
krat om de motor heen en deze gaat achter op de aanhangwagen met de auto naar
de havens van Rotterdam. De boot vertrekt op 15 december 2001 en
zal er drie weken overdoen om in de haven van Caracas te komen. Dus rond de
eerste week van het nieuwe jaar zal ik vertrekken, kan ik nog lekker kerst en oud en nieuw
in Nederland vieren. De Amerikaan wil tot januari op me wachten en we maken het plan om de tocht door
de jungle van Brits Guyana samen op de motor te maken.
Korte samenvatting
Na
een dag vertraging kom ik aan in La Guaira (Caracas). Het blijkt niet
eenvoudig de motor uit de haven te krijgen.
Don (de Amerikaan) heb ik verteld dat hij niet meer op mij moet wachten, aangezien het
er tot op het laatste moment naar uitzag
dat ik de motor nooit uit de haven zou krijgen. Het duurt uiteindelijk tien
dagen voordat de bureaucraten me willen laten gaan. Ik begin mijn tocht langs de kustweg
richting
Isla Margarita waar ik het laatste papierwerk afrond en de motor klaar maak voor
het binnenland.
In een week doorkruis ik het binnenland van Venezuela en rij
door naar Boa Vista (Brazilie). Daar sla ik flink proviand in voor de tocht door het
binnenland naar de kust van Brits Guyana. Wanneer ik vanuit Lethem de Jungle inga heb
ik eten en drinken voor twee weken bij me en 55 liter benzine (ruim 1000km). De
tocht naar de kust is erg vermoeiend en vergt het uiterste. Ik volg een bevoorraadingstruck die maar eens in de maand deze route
doet, waar ik
ruim twee
volle dagen achteraan rij.
Een week later, begin februari ben ik bij Ingrid
in Paramaribo. Bijna een maand maken we tochten door de binnenlanden en de rest
van Suriname. Als Ingrid voor haar stage naar een medische zending post in het binnenland
vertrekt, rij ik verder via Frans Guyana, naar de monding
van de Amazone in Brazilie. Ook dit wordt weer een barre tocht met veel slechte wegen en
vaak in kano's rivieren oversteken.
Met een grote rivierboot
steek ik de Amazone over en kom uit in Belem. Van Belem, via San Luis, Fortaleze,
Natal, Recife naar Salvador. Een paar keer ga ik het binnenland in maar verder
volg ik de kust tot Rio de Janeiro. Vanaf Curitiba ga ik via Igazu door Paraguay
naar Noord-Argentinie. Waar ik de Chaco vlakte oversteek richting de Andes.
In Salta
maak ik me klaar voor de oversteek van het Andesgebergte. Ik kom hierK'Fir tegen, een Israëliër, die
ook de oversteek maken wil. We besluiten samen te gaan.
Na een kleine testrit in het Argentijnse Andesgebergte, rijden we richting
de hoogvlaktes van Bolivia. Bij het zoutmeer van Uyuni maken we met een
groep van acht andere motorrijders een tocht van een week door de omgeving.
Terug in Uyuni gaat het verder langs Potosi, Sucre, Cochabamba, naar La Paz. Hier gaan
K'Fir en ik ieder een eigen kant op en vervolg ik mijn weg langs het
Titicacameer via Puno (Peru) de Andes over naar Arequipa.
Verder langs de kust
naar Lima, waarvandaan ik terug naar Nederland ben gevlogen. De motor staat
gestald bij de South American Explorers Club (www.samexplorer.org)
in de schuur, te wachten op verdere avonturen..... interesse? hij is te
koop!!!
De cijfers
30.585
kilometer
1700 liter benzine
10 landen
5 verschillende talen
meeste gereden km per dag 850 km
hoogste bergpas 5218 m (Bolivia)
laagste tempratuur -28 graden
hoogste tempratuur 52 graden
De machine
Yamaha XT 600Z Tenere. 595 cc, 1 cilinder, luchtgekoeld.
Standaard
vering
Metzeler Enduro III Sahara banden voor en achter
motorcross binnenbanden
elektrische start, en kickstart
Hepco & Becker kofferset, elephantenman tanktas
Reparaties onderweg
Bagage
lichtgewicht
koepeltent en slaapzak
benzinebrander, en pannenset
De Route
Dankwoord
bovenkant
pagina